Mijn werken geef ik meestal geen titel. Ik wil dat mensen rustig naar mijn werk kijken, zonder dat ik ze met een titel of een verhaal voor de voeten loop.

—————–

Ik schilder als iemand die in de familie van beeldhouwers een hakker wordt genoemd. Een hakker maakt een vorm zichtbaar door, hakkend, materie te verwijderen. Ik schilder sommige partijen door de ‘restvorm’ te schilderen waardoor de ‘vorm’ zichtbaar wordt.

Alles lijkt hetzelfde en toch is er geen vierkante centimeter hetzelfde.

Het werk gaat over orde, verstoring, diversiteit, over het raadsel van de afwijkingen die op hun beurt soms samen ook weer een structuur vormen.

De immer terugkerende vraag ‘maar wat zie ik nou’, ‘wat stelt dit voor’?
Al kijkend tuimelen de associaties, de ideeën over elkaar heen. Bij het maken van mijn werk ga ik ervan uit dat dit proces altijd en overal plaatsvindt.

Ambiguïteit en intentionaliteit.

Ik creëer ten dele bewust beelden die een bepaalde vorm van (visuele) ambiguïteit in zich herbergen.

Het werk gaat over; verwondering, ‘tussen de dingen door-kijken’, contemplatie, verstilling.

Inspiratie – de Japanse techniek – suminagashi.

Paradox.
Mijn werken vertellen geen verhalen, stellen niets voor in de zin van; ‘dit stelt een konijn voor’.
De onmogelijkheid van het niet communiceren – een werk kan altijd opgevat worden als een ‘boodschap’.

Dat zou, bij mijn werk dan kunnen zijn: stop het dagelijks bombardement aan beeld en geluid.

Of: kan iedereen ajb even 1 minuut ophouden met praten/papegaaien.

Of, kies ik ervoor geen verhaal te vertellen. Dat is in een door opinies geterroriseerde maatschappij al een behoorlijk tegendraads geluid. Of is mijn statement: wij hebben – als samenleving – geen gezamenlijk verhaal, geen fundament. Miljoenen mensen met elkaar verbonden in voorbijdrijvende wolkenpartijen van gelikete opinies.

Het gaat meer in de richting van;  ruimte voor verstilling.

——————

Er staat ook een publicatie online over de formuchaos 10 t/m 42.

Zie: http://issuu.com/artist576/docs/formuchaos/1

—-

feiten zijn lege zakken

die naar believen worden gevuld

———————

De planeet aarde is dan wel rond, maar de meeste mens- en wereldbeelden zijn meestal plat.

We worden dagelijks getiranniseerd door resultaten van verdienmodellen.

Geld, winst en winstmaximalisatie zijn de dominante principes die bij de meesten van ons het denken en handelen richting geven.

———————

De bron van teleurstelling is de verwachting.

——————-

de kracht van woorden

en de waarde van

de witruimtes ertussen

—————

Zwart is de ruimte tussen de ene en

de andere wereld

Onbegrip is de ruimte tussen de ene en

de andere wereld

Stilte is de ruimte tussen de ene en

de andere wereld

Misverstand is de ruimte tussen de ene en

de andere wereld

Dreiging is de ruimte tussen de ene en

de andere wereld

Wantrouwen heerst in de ruimte

tussen de ene en de andere wereld